Ανάμεσα στην οδύνη της Μεγάλης Παρασκευής και στη λαμπρότητα της Ανάστασης, το Μεγάλο Σάββατο είναι η ημέρα της σιωπής, της προσμονής, αλλά και της ελπίδας. Είναι η πιο αθόρυβη και ταυτόχρονα η πιο γεμάτη νόημα στιγμή της Μεγάλης Εβδομάδας. Ο Χριστός έχει κατατεθεί στον Τάφο, η ανθρωπότητα θρηνεί, αλλά κάτι βαθύ και κοσμοϊστορικό συμβαίνει “εν κρυπτώ”: η κάθοδος στον Άδη.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση, αυτή είναι η μέρα κατά την οποία ο Χριστός κατέρχεται στον Άδη για να κηρύξει στους νεκρούς και να τους ελευθερώσει. Είναι η αρχή της νίκης επί του θανάτου. Το πένθος σιγά-σιγά δίνει τη θέση του στην προσμονή του φωτός. Ο ουρανός ετοιμάζεται να ανοίξει.
Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου τελείται η λεγόμενη Πρώτη Ανάσταση. Στους ναούς της Κεφαλονιάς, όπως και σε όλη την Ελλάδα, οι πιστοί παρακολουθούν μια λειτουργία γεμάτη συμβολισμούς και έντονα συναισθήματα. Στο Αργοστόλι, ο ιερέας σκορπίζει δάφνες στο δάπεδο της εκκλησίας, οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και ένα ρίγος συγκίνησης διατρέχει την ατμόσφαιρα. Είναι η πρώτη χαραμάδα φωτός. Είναι η νίκη που προαναγγέλλεται.
Μετά την πρώτη Ανάσταση θα γίνει στο Αργοστόλι το επίσημο σπάσιμο των μπότηδων στην Πλατεία Καμπάνας.
Το βράδυ, οι εκκλησίες γεμίζουν φως και κόσμο. Η στιγμή της Ανάστασης πλησιάζει. Οι λαμπάδες ανάβουν, τα πρόσωπα φωτίζονται, οι καρδιές προετοιμάζονται να δεχτούν το μεγάλο μήνυμα: “Χριστός Ανέστη”.
Το Μεγάλο Σάββατο είναι μια γέφυρα. Μια γέφυρα ανάμεσα στη σκοτεινιά του θανάτου και στο ανέσπερο φως της ζωής. Και γι’ αυτό, είναι μια μέρα βαθιάς πνευματικής δύναμης. Μια μέρα που δεν φωνάζει, αλλά ψιθυρίζει ελπίδα.
