Το Αργοστόλι από ψηλά , όχι δεν μοιάζει ζωγραφιά!

Η “κληρονομιά” του 1953

Μετά τον σεισμό του ’53, το Αργοστόλι ξαναχτίστηκε χωρίς ένα συνολικό ρυμοτομικό σχέδιο. Δεν υπήρξαν σαφείς άξονες, πλατείες, πάρκα, ούτε στοιχειώδη πολεοδομική συνοχή. Ο καθένας έχτιζε όπου και όπως ήθελε, με μια Πολεοδομία υπολειτουργούσα και με τους τότε μεγάλο-κεφαλαιούχους να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες για να «αξιοποιήσουν» καλύτερα τις περιουσίες τους.

Με ποια λογική η οδός Σιτεμπόρων τελειώνει πάνω σε ένα οικοδομικό ντουβάρι αντί να διασχίζει παράλληλα όλη την πόλη;Με ποια λογική δεν υπάρχουν πεζοδρόμια παρά κάτι λωρίδες που δεν χωράνε άνθρωπο; Με τη λογική του κέρδους. Να δημιουργηθούν περισσότερα οικόπεδα προς πώληση και οικοδόμηση.

Έτσι, για εβδομήντα χρόνια η πόλη πορεύεται με συμπληρώματα, αυθαιρεσίες και ψευτο-αναπλάσεις. Και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και το χάος της κυκλοφορίας λόγω οικονομικής ευημερίας αλλά και κοινωνικών αναγκών: κάθε  σπίτι έχει δυο-τρία αυτοκίνητα, ενώ το καλοκαίρι προστίθενται και των τουριστών, κάνοντας την πόλη αφιλόξενη και αφόρητη.

Η γέφυρα Δεβοσέτου – το μοναδικό έργο με υπεραξία

Το μόνο έργο που πραγματικά πρόσθεσε αξία στην πόλη ήταν η ανακατασκευή της ιστορικής Γέφυρας Δεβοσέτου, του Πόντε για τους Αργοστολιώτες. Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες απολαμβάνουν τη βόλτα τους με τη θαλάσσια αύρα να δροσίζει έναν τόπο που επιτέλους απέκτησε κάτι λειτουργικό και όμορφο και το χαίρεται.

Οι «αναπλάσεις» του σήμερα

Με αυτή την ιστορική «προίκα», η σημερινή δημοτική αρχή του Θεόφιλου Μιχαλάτου ξεκίνησε ένα πρόγραμμα έργων που η ίδια αποκαλεί «αναπλάσεις». Το πρώτο μεγάλο εργοτάξιο αφορά το παραλιακό μέτωπο, σε δύο φάσεις:

1. Από το άγαλμα του Καββαδία έως το Λιμεναρχείο,

2. Από τη Σισσιώτισσα έως το κατάστημα ΑΒ.

Ανεξήγητα, το έργο Νο 1 σταματά πριν από τον Οίκο Ευγηρίας, στο τέλος του μονόδρομου.
Το αποτέλεσμα; Μια ημιτελής εικόνα. Το στρωμένο βότσαλο (που δεν είναι βότσαλο) προσφέρει ομοιογένεια, αλλά λείπει η αισθητική, η σφραγίδα των αναπλάσεων, αυτό το κάτι που θα την έκανε να ξεχωρίζει και να σηματοδοτεί μια άλλη εποχή.

Δυστυχώς η σφραγίδα της νέας ανάπλασης είναι  μια τρύπα από μπετόν που υποτίθεται εκεί θα τοποθετηθούν τα έργα τέχνης της Εφης Σπηλιώτη , οι περίφημες “Θεές της θάλασσας”,  ένας μεγάλος χώρος μπροστά στον ΝΟΑ με αδιευκρίνιστο σκοπό, και το έγκλημα της κοπής του ιστορικού ευκαλύπτου για να πάρουν τη θέση του κοκοφοίνικες ,  “νάνοι” μπροστά στη μνήμη ενός δέντρου δύο αιώνων.

Από την αγορά στα… καφέ

Στο άλλο έργο Νο2, από τη Σισσιώτισσα και μετά, η αλλαγή της φυσιογνωμίας είναι κραυγαλέα. Η παλιά αγορά, σημείο ταυτότητας του Αργοστολίου, μετατρέπεται σε δρόμο με καφετέριες.

Οι κακοτεχνίες πολλές: στραβές αλφαδιές, άνισα πεζοδρόμια, έλλειψη μαστοριάς. Κάποτε οι εργάτες που αναλάμβαναν τα δημόσια έργα ήταν τεχνίτες, πραγματικοί καλλιτέχνες, σήμερα η αγορά εργασίας έχει γενικά εργάτες .

Οι χώροι στάθμευσης μειώθηκαν, δεν υπάρχει πρόβλεψη για διόδους έκτακτης ανάγκης. Έχουμε δει Ασθενοφόρο στην παραλιακή να αναγκάζεται να ανέβει στο πεζοδρόμιο για να προλάβει το κακό, τώρα με τις “χιονόμπαλες” δεν μπορεί να το κάνει. Επήλθε η νομιμότητα και όποιος προλάβει το Νοσοκομείο ή τη φωτιά, πρόλαβε.

Ουσιαστικά πρόκειται για διαπλάτυνση πεζοδρομίων χωρίς σχέδιο. Το αποτέλεσμα; Ασαφές. Τον Αύγουστο, η παραλιακή είναι ένας Γολγοθάς για ντόπιους και ξένους. Καμία καλυτέρευση δεν επήλθε.

Το εμβληματικό κτίριο της αγοράς με τους τοξωτούς προβόλους ρημάζει, χωρίς κανένα σχέδιο αξιοποίησης. Φάντασμα του παρελθόντος.

Μια πόλη «ομορφότερη» αλλά όχι καλύτερη

Η βελτίωση του δρόμου είναι επιφανειακή· μόνο η εικόνα άλλαξε. Το μποτιλιάρισμα όχι μόνο παραμένει, αλλά έχει επιδεινωθεί.

Τώρα σειρά έχει η οδός Σιτεμπόρων, που θα γίνει κι αυτή «ήπιας κυκλοφορίας». Όμως η Σιτεμπόρων και η Αντώνη Τρίτση (η παραλιακή),  είναι οι βασικές αρτηρίες της πόλης — πώς μπορεί να ελεγχθεί ο όγκος των αυτοκινήτων; Με διόδια στην είσοδο;

Κυκλοφοριακά «πειράματα»

Εντυπωσιακές ήταν κάποιες δηλώσεις του Αντιδημάρχου Καθαριότητας στο ραδιόφωνο:
«Σκεφτόμαστε να αλλάξουμε κατεύθυνση στη Χοϊδά…»
Μα τέτοιες ρυθμίσεις δεν πρέπει να γίνονται κατόπιν μελετών συγκοινωνιολόγων; Ή μήπως πρόκειται για πειράματα εν κινήσει;

Ίσως η εμπειρία του ως επαγγελματία αυτοκινητιστή θεωρείται επαρκής για να χαράζει το κυκλοφοριακό μέλλον της πόλης. Άλλωστε, η δημοτική αρχή έχει δείξει πως δεν αγαπά τους τεχνοκράτες. Το σύνθημα είναι σαφές: «Θα το κάνουμε όπως θέλουμε — τέλεια και παύλα».

Ένα αίτημα απλό και ουσιαστικό

Αφού λοιπόν έχει δρομολογηθεί η ανάπλαση της Σιτεμπόρων, ας γίνει τεχνικά άρτια.
Ας φυτευτούν και δέκα δέντρα παραπάνω — το Αργοστόλι διψά για πράσινο.

Και ας υπάρξει μια ιστορική αναφορά στο ίδιο το όνομα του δρόμου· δεν λέγεται τυχαία «Σιτεμπόρων».

Κάποτε εκεί έστηναν τα εμπορικά τους οι σιτέμποροι του νησιού.
Ίσως αν θυμηθούμε ποιοι είμαστε, να βρούμε και πού πάμε.

Χρήστος Πετράτος