«Θα πω κάτι και ας είναι μελό…»
Η συγκίνηση του Παναγιώτη Στάθη για τις απώλειες που του στοίχισαν
«Μπορεί στην οικογένεια μου να περάσαμε δύσκολα πράγματα, αργοτική οικογένεια – αυτό πάντα που ένιωθα είναι ότι υπήρχε πολλή αγάπη. Εγώ τον πατέρα μου τον έχασα μικρό, δύσκολη κατάσταση αλλά αυτό μας έδεσε πολύ με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου. Η μάνα μου μας μεγάλωσε μόνη της, δούλευε στα χωράφια, ήταν αγρότισσα. Καμία φορά λέω ότι δεν πιστεύω σε ήρωες αλλά ο μόνος που ξέρω είναι η μάνα μου.», είπε αρχικά ο Παναγιώτης Στάθης.
«Ο θάνατος του αδελφού μου άλλαξε εντελώς τη ζωή μου. Αν ο θάνατος του πατέρα μου ήταν χτύπημα πολύ μεγάλο ειδικά στην ηλικία που ήμασταν, όταν όμως έφυγε ο αδελφός μου άλλαξα τελείως σαν άνθρωπος. Υπάρχει μια φράση που μου έλεγε η μαμά μου, ότι υπάρχουν στιγμές που πρέπει να γίνεις πέτρα και έτσι γίνεσαι. Ήταν κεραμίδα, για τη γυναίκα και τα παιδιά του. Έφυγε 47 ετών, έφυγε απολύτως αιφνιαδιαστικά. Ήταν πολύ εφυής, ικανός, με πολιτικές ανησυχίες, ήταν πολυπράγμων και πολύ καλό παιδί.
Θα πω κάτι και ας είναι μελό, εγώ αν έχασα τον πατέρα μου μια φορά, με τον αδελφό μου ήταν σαν να τον έχασα δεύτερη φορά. Είχαμε μια διαφορά ηλικίας 5 χρόνων, αλλά επειδή ήταν μεγαλύτερος με πρόσεχε, με έβαζε σε ένα καλούπι…Είναι αυτό που λες, έχεις έναν άνθρωπο να σου σηκώσει το τηλέφωνο; Εγώ ένιωσα ότι δεν έχω. Άρα είχε και έναν τέτοιο ρόλο απέναντι μου. Έτσι είναι όμως η ζωή, η ζωή σου δείχνει έναν δρόμο», είπε ο Παναγιώτης Στάθης.
