Μια καλή μου φίλη, που είχα να τη δω καιρό, με άρπαξε απ’ τα μούτρα όταν ξαφνικά τη συνάντησα τυχαία στο Σύνταγμα. Μου έδειξε το χέρι της, που ήταν φασκιωμένο με επιδέσμους, και με επιτακτικό ύφος με πήγε σ’ ένα συμπαθητικό καφέ «για να μου τα ψάλει»…
«Με πήρες στον λαιμό σου, ότι τάχα οι σκύλοι δεν δαγκώνουν αν δεν τους πειράξεις και ιδού η κατάντια μου! Κόντεψα να χάσω τα δάχτυλά μου από ένα βρομόσκυλο!».
Προσπάθησα να την ηρεμήσω και της ζήτησα να μου πει όλη την αλήθεια για την περιπέτειά της. Δηλαδή χωρίς εκείνα τα «στα καλά καθούμενα» και τα σχετικά. Να μου περιγράψει, δηλαδή, τα γεγονότα όπως ακριβώς έγιναν. Και το έκανε:
● «Πήγα στο σπίτι φίλων μου, που έχουν ένα τεράααστιο αλλά γλυκόφατσο (!) σκυλί στο μπαλκόνι. Η μπαλκονόπορτα ήταν ανοιχτή, ε, και είπα να τον χαιρετήσω κι αυτόν τον κακομοίρη. Ενώ η φίλη μου ετοίμαζε τους καφέδες, εγώ βγήκα στη βεράντα -δηλαδή σ’ ένα μπαλκονάκι, για να ακριβολογώ-, πλησίασα τον σκύλαρο και πήγα να τον χαϊδέψω. Κι εκείνος -χραπ!- μου βούτηξε το χέρι με τη μία! Το τράβηξα εγώ με δύναμη και τα δόντια του μού έσκισαν τρία δάχτυλα. Κατάλαβες; Μην ξανακούσω για… καλούς σκύλους!».
Ο σκύλος νιώθει φόβο, όπως ένα παιδάκι όταν μια χερούκλα τού τσιμπάει το μάγουλο!
Λοιπόν, ας δούμε τι ακριβώς συνέβη, αλλά απ’ την πλευρά του σκύλου. Ο οποίος έχει δεθεί στο μπαλκόνι, προφανώς για προληπτικούς λόγους: Δεν ξέρει τη φίλη μου, την οποία και βλέπει όχι «φιλικά», όπως η φίλη της, αλλά σαν έναν ξένο που εισβάλλει στο σπίτι «του». Και όχι μόνον αυτό: Τη θεωρεί υπεύθυνη για τον περιορισμό του στο μικρό μπαλκόνι, δεμένο σ’ ένα μέτρο λουρί. Και είναι έξαλλος.
Τα πράγματα χειροτερεύουν -πάντα απ’ την πλευρά του σκύλου- όταν η φίλη μου τον πλησιάζει με θράσος (και με το θάρρος της άγνοιας) και απλώνει το χέρι της προς το κεφάλι του: Αυτό από τον σκύλο εκλαμβάνεται σχεδόν πάντα ως απειλή, ειδικά όταν το χέρι ανήκει σ’ έναν άγνωστο σ’ αυτόν άνθρωπο. Και αντιδρά -με τον μόνο τρόπο που μπορεί- προκειμένου να εξουδετερώσει την απειλή.
Σας είπα αυτή την (αληθινή) ιστορία, για να τονίσω τα λάθη που οδηγούν συχνά σε τραγωδίες. Ειδικά όταν παιδάκια, ξεφεύγοντας απ’ το βλέμμα των γονιών τους, επιχειρούν να «παίξουν» μ’ ένα άγνωστο σ’ αυτούς ζώο – που είναι και δεμένο σ’ ένα μέτρο λουρί. Εχουμε και λέμε, λοιπόν:
● Οι σκύλοι -ακόμα και οι πιο μικρόσωμοι- δεν είναι «παιχνίδια» ούτε, αναγκαστικά, φίλοι με όλους. Οπως κι εμείς, έτσι και οι σκύλοι μπορεί να είναι ήρεμοι και ανεκτικοί, μπορεί όμως να ‘ναι και ζοχαδιακοί ή και παλιοχαρακτήρες. Γι’ αυτό ποτέ δεν πάμε κοντά σ’ έναν ξένο σκύλο, που δεν ελέγχεται απ’ τον άνθρωπό του, για να «τον χαϊδέψουμε». Αυτό που εμείς λέμε «χάδι», για τον σκύλο σημαίνει πιθανό κίνδυνο.
● Πότε και πώς χαϊδεύουμε έναν σκύλο; Αν, σώνει και καλά, θέλετε να χαϊδέψετε έναν σκύλο -κάτι που συχνά δεν αρέσει ούτε στον σκύλο, ούτε στον κάτοχό του- πρέπει να δείξετε ότι τον σέβεστε: Ρωτάμε πρώτα τον κάτοχό του αν μπορούμε να χαϊδέψουμε το σκυλί του. Κι αν μας το επιτρέψει, τότε τείνουμε αργά αργά το χέρι μας προς το μουσούδι του ζώου, ώστε να το μυρίσει. Αν δεχτεί ήρεμα αυτή την πρώτη «γνωριμία» με τη μυρωδιά μας, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε και στο χάδι.
Οχι όμως στο κεφάλι, κάτι που ανέχεται σίγουρα απ’ τον κάτοχό του, ίσως όμως όχι από μια φρέσκια γνωριμία, στην οποία δεν έχει ακόμα την απαιτούμενη για τέτοιες χειρονομίες εμπιστοσύνη. Το καλύτερο -και ενδεδειγμένο- είναι να το χαϊδέψετε στον «ώμο», στη συμβολή δηλαδή του «χεριού» με το σώμα του ζώου. Αυτό το χάδι το ανέχεται με λιγότερο φόβο.
Τελικά, θυμηθείτε τα παιδικά -τα πολύ μικρά- χρόνια σας. Σας άρεσε πολύ, κάθε ξένος σε σας που έμπαινε στο σπίτι να σας πλησιάζει και να σας τσιμπάει το μάγουλο ή, με τη χερούκλα του, να σας χαϊδεύει άγαρμπα στο κεφάλι; Απ’ ό,τι θυμάμαι, για μένα αυτό ήταν ένας εφιάλτης και συχνά έβαζα τα κλάματα. Και δεν με είχαν -ποτέ, απ’ ό,τι θυμάμαι- δεμένο και μ’ ένα λουρί στο μπαλκόνι…
♦ Ο Παναγιώτης Διαμαντής θα παίρνει τα γράμματά σας στη διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 8, Αθήνα (στήλη «Εμείς και αυτά»), τα τηλεφωνήματά σας στον αριθμό 211 1045000, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, 11.00-13.00 και τα e-mails σας στη διεύθυνση pdiamantis@efsyn.gr
